E.H. pastoor Jaak Roosen werd geboren op 15 december 1933 in Opglabbeek, waar hij opgroeide in een warm en geborgen gezin, samen met zijn broers en zus. In zijn kindertijd werd Jaak geconfronteerd door de gruwel van de tweede wereldoorlog, beelden die heel diep in zijn geheugen waren geprent en die hij moeilijk kon vergeten? Jaak was daar door een man die vrede, en verdraagzaamheid nastreefde in al zijn doen en laten.
Na zijn middelbaar onderwijs ging Jaak studeren aan het seminarie, en werd op 9 juli 1961 in Luik tot priester gewijd
Als jonge priester werd Jaak door de bisschop naar Wellen gezonden waar hij 16 jaar lang hun geliefde kapelaan was.
In 1977 verhuisde Jaak naar Jesseren om pastoor te worden in de parochies Haren en Jesseren waar hij vlug heel graag gezien was en door de mensen op handen gedragen.
In 2012 ging Jaak op rust en bleef nog enkele jaren op de pastorij wonen om dan met met pijn in het hart naar Borgloon te verhuizen. Waar hij zich toch na heel korte tijd heel goed thuis en gelukkig voelde, eerst in zijn flat in Avondrood en het laatste jaar in het WZC Bloesemhof.
Zijn ouders woonden jarenlang bij hem in en zorgden zo voor hun zoon priester zoveel ze maar konden. Jaak zelf heeft op zijn beurt ook zijn ouders met heel veel zorg omringd en hen bijgestaan tot hun sterfdag. Met zijn familie hield Jaak een nauwe band bekommerd om hun wel en wee en steeds verheugd hen weer te zien.
Het leven van Jaak kun je in twee grote kenmerken samenvatten: Eenvoud en dankbaarheid.
In een eenvoudig geloof in Gods grote liefde vertrouwde hij heel zijn leven in gebed toe aan Gods voorzienigheid. En leefde hij als een heel eenvoudig man, steeds bereid om te helpen, maar ook steeds bereid om hulp te aanvaarden. Jaak was een heel eenvoudig man die als kapelaan en pastoor echt tussen zijn mensen stond. Hij deelde hun vreugde, maar ook hun pijn en verdriet. Was altijd te vinden voor een mop of om iemand een poets te bakken.
Mensen in nood (en soms ook uitbuiters) deden nooit tevergeefs beroep op hem.
Kadootjes uitdelen en zo mensen blij maken dat was zijn grootste genoegen. Zelden of nooit sloeg hij een samenkomst met de volwassenbewegingen over, altijd trouw op post om met hen te bidden, hen te bemoedigen en om gewoon bij hen te zijn.
Jaak had een groot hart voor jongeren en kinderen, speelde met hen, had een heel goede relatie met scholen jeugdbewegingen, tijdens de jaarlijkse kampen waar hij steevast aanwezig was deelde hij het leven van de jongeren. Door zijn eenvoud en openheid voor de mensen wist hij velen aan te spreken om met hem te bouwen aan Gods kerk.
Jaak genoot van mensen om zich heen, meer nog, hij had de aandacht, de zorg en nabijheid van mensen echt nodig.
Bovenal was hij een dankbaar man. Dankbaar voor elk klein gebaar van aandacht, van zorg en nabijheid, voor alle hulp die hij als mens en als priester van zo vele mensen mocht ontvangen.
Wat je ook voor hem deed hoe klein ook altijd kreeg je een oprechte “ bedankt” te horen.
Heel dankbaar was hij in het Bloesemhof voor alle attenties en zorg die hij daar elke dag mocht ontvangen.
Jaak was een zeer gelovig man, heel trouw aan zijn opdracht als priester. Gebed nam een heel belangrijke plaats in in zijn leven, zijn breviergebed maar ook zijn Rozenkrans. Eucharistie vieren was voor hem een grote genade en vreugde, hier voelde hij zich ten volle priester die samen met het offer van Jezus alle inzet, vreugde, zorgen en verdriet van zijn mensen aan God mocht toevertrouwen. Hier mocht hij het lichaam van Jezus zelf uitdelen als voedsel voor echt en eeuwig leven.
Maria was voor hem echt een moeder waar hij met alles terecht kon, voor OLVrouw had hij een heel grote verering 45 maal is hij mee op bedevaart naar Lourdes geweest, vele mensen daar in Lourdes en op andere bedevaartsoorden dicht bij Maria en zo ook bij God gebracht.
Pastoor Jaak we zullen je missen en blijven je voor altijd dankbaar voor jouw voorbeeld van vriendschap, van eenvoud en dankbaarheid. Rust nu maar na een leven van inzet en bekommernis voor anderen. Moge die God die je heel je leven trouw hebt gediend, in wie je heel je vertrouwen hebt gesteld je nu opnemen in zijn eeuwig geluk opnieuw tesamen met je geliefde ouders en zovelen die je dierbaar waren en in de dood zijn voorgaan.
We zullen je blijven herinneren zoals je was: “ Een kleine man geroepen door God om zijn priester te zijn voor ons.
Diaken Vik Jehaes
Met dank aan diaken Paul Gielen en Ria Thaens voor de foto’s van de Lourdesbedevaart
Heel even terug in de tijd…
Even stilstaan, even mijmeren, even herinneren.
Wat een mooie samenvatting van zijn leven.
Precies zoals ik hem heb gekend.
Een priester met het hart op de juiste plaats,
een mens tussen de mensen,
een mens met een boodschap van God voor ons.
Ik ben zo dankbaar hem te hebben gekend.
Ik deel het verdriet van zijn geliefden, zijn naasten.
Ik bewaar alles wat ik me van hem herinner in mijn hart.
Ketelslagers Odette, parochiaan van Wellen.