Om jullie een idee te geven van welke namen er voor de pastorale eenheid op tafel liggen en welke naam er het beste past voor onze ‘nieuwe parochie’, willen wij jullie al een voorsmaakje geven.
Deze keer krijgen jullie de verduidelijking van een derde benaming en de reden waarom we voor deze naam kiezen.
Als mogelijke benaming stellen wij u voor:
Pastorale Eenheid Heilige Lutgardis Borgloon
Feestdag 16 juni
Lutgardis werd geboren te Tongeren in 1182. Op 12-jarige leeftijd trad zij toe in het klooster van de benedictinessen van Sint-Truiden, iets wat voor vrouwen van haar stand een gebruikelijke keuze was. Aanvankelijk had ze weinig interesse in het kloosterleven, maar dat veranderde na een visioen van Christus die haar zijn wonden toonde. Omdat zij zich aan een strengere kloosterregel wilde onderwerpen, ging ze in 1206 over naar de cisterciënzerinnenabdij van Aywières.
Lutgardis dacht de gave te hebben om de toekomst te voorspellen en had visioenen. Ze was ook een van de eerste vereerders van het Heilig Hart. Aan het einde van haar leven werd ze blind. De heilige Lutgardis wordt beschouwd als de belangrijkste mystica van de 13e eeuw.
In de kapel van de abdij Mariënlof te Kerniel wordt de 12e- of 13e-eeuwse bidstoel van de heilige Lutgardis bewaard, afkomstig uit de voormalige benedictinessenabdij van Nonnenmielen bij Sint-Truiden. Dit zitmeubel wordt thans beschouwd als het oudste meubelstuk in België. Bij de opening van de St-Odulphuskerk zullen enkele erfstukken van de abdij van Colen, waaronder de bidstoel van de H. Lutgardis, permanent in de kerk onder gebracht worden.
Omdat ze benedictines en cisterciënzerin was, wordt ze in de iconografie in beide habijten afgebeeld. Veelal heeft ze het kruis naast zich staan of ze draagt het op haar schouders. Daarbij omhelst Christus haar met een arm. Oude geschriften vertellen dat vele zieken door aanraking met haar dode lichaam genezen werden.
Er is een Middelnederlandse tekst bewaard gebleven waaruit blijkt dat zij de heilige Jutta heeft ontmoet toen die verbleef in een kleine kluis, die tegen de kerk van Borgloon aangebouwd was.
Lutgardis is de patroonheilige van blinden en zwangere vrouwen. In de tweede helft van de 19e eeuw werd ze ook de patroonheilige van de Vlaamse Beweging. Verwijzend naar de legende dat ze geen Frans wilde leren om niet aan het hoofd van een Franstalig klooster aangesteld te worden.
De heilige Lutgardis is inspirerend voor onze Pastorale eenheid omwille van haar band met de zusters cisterciënzerinnen in de abdij van Colen – Kerniel. Als vrouwelijke heilige getuigt zij van een leven vanuit de lijdende Christus.
Haar relieken worden bewaard en vereerd in de parochiekerk te Itter, in de provincie Waals-Brabant.
