We bieden u de homilie van de zondag aan door één van de priesters van ons dekenaat Sint-Truiden. Deze week van P. Zbigniew Opyd o.m.i.
Zusters en Broeders in de Verrezen Heer.
In de eerste lezing haalt Petrus zwaar uit naar het volk. Zij hebben Jezus, de Leidsman ten leven, verloochend en gedood.
Mocht Petrus dat zeggen? Hij die recent Jezus driemaal openbaar heeft ontkend? Ja, zeker en vast mocht hij dat zeggen. Petrus had spijt van zijn verloochenende woorden. Daarom zegt hij tegen het volk en de Farizeeërs: “Bekeert u dus en hebt berouw, opdat uw zonden worden uitgewist”.
Ook in de tweede lezing zegt Johannes, weliswaar op een mildere toon: “Dierbaren, ik schrijf u met de bedoeling dat gij niet zou zondigen, maar ook al zou iemand zonde bedrijven: wij hebben een voorspreker bij de Vader, Jezus Christus.” Daarna verwijst Johannes op strengere toon naar Jezus die onze enige Redder is: “wie zegt dat hij gelooft maar zich van de geboden niets aantrekt, in hem woont de waarheid niet. Maar wel in de mens die Gods Woord bewaart.”
Alles is dus niet verloren, er is altijd hoop op ommekeer want “de Heer Jezus ontsluit voor ons de Schriften” en Jezus Christus zelf “doet ons hart branden terwijl Hij tot ons spreekt”.
In het Evangelie van zondag gingen de Emmaüsgangers weg. Ze dachten dat alles gedaan was net zoals velen onder ons over de huidige Kerk denken. Maar Jezus legde hun de Schriften uit en bij het breken van het brood “herkenden” ze Hem. Ze geloofden en keerden terug naar Jeruzalem.
Terwijl ze over deze ontmoeting spraken met de andere leerlingen “kwam Hij in hun midden”. Hij wenste hun “de vrede”.
Jezus staat niet buiten ons leven of buiten onze tijd, maar Hij trekt met ons mee als een bevrijdende God die ons de Schriften verklaart, als een sterkende God, die samen met ons het brood deelt. Waar wij zo samenzijn met de Heer, spreekt Hij ons zijn vrede toe en schenkt Hij ons zijn Geest.
Ook als wij Gods wegen en Gods gedachten niet kennen, of niet kunnen begrijpen, weten wij toch dat Gods gedachten altijd gedachten zijn van vrede en Hij ons een hoopvolle toekomst aanbiedt.
Als wij zo samen eucharistie vieren weten wij dat de Heer leeft en dat Hij ons zendt om van die blijde hoop aan anderen te getuigen. Als wij dit alles zo begrijpen dan zal de Eucharistie opnieuw absoluut centraal staan op zondag in ons leven.
P. Zbigniew Opyd o.m.i.
