EEN WARME DANK JE WEL
Tientallen handen werden geschud of vuistjes geduwd na de eucharistieviering van zondag 27 november in de Sint-Odulphuskerk. Het was een heerlijke ontmoeting met vele mensen na een even heerlijke aanstellingsviering.
Wat was er dan zo heerlijk? Samenhorigheid, synergie tussen de geloofsgemeenschappen, een ontspannen sfeer, diepgang en symboliek, een bijdrage van jong en oud, solidariteit, kerkelijke zin, mooie liturgie en samenzang, een mooie kerk… Het droeg allemaal bij tot een goed gevoel.
Daarbij passen woorden van dank. Pastoor Michael heeft er vele uitgesproken. Ik maak ze graag ook tot de mijne. Dank aan onze bisschop voor de kansen die we krijgen. Dank aan de confraters en pastoresploeg met wie we mogen samenwerken. Dank aan het team van de pastorale eenheid en allen die in de verschillende parochies en geloofskernen verantwoordelijkheid opnemen. Dank aan allen die aan het liturgische gebeuren bijdroegen: koster en helpers, de misdienaarsgroep, het gezamenlijke koor met zangleiding en organist, de lectoren, aanbrengers van symbolen vanuit de verschillende parochies – jongeren vanuit Chiro en KLJ, medewerkers van Samana, ziekenbezoekers, plaatselijke parochieteams of kosters, een migrantengezin, een koppel met trouwplannen volgend jaar. Dank aan de voorzitter van de kerkraad Sint-Odulphus en van het CKB, die de kerkfabrieken vertegenwoordigde. Dank ook aan de vele parochianen en deelnemers aan de eucharistie, naar ik hoorde zeggen en ook wel min of meer zag, vanuit iedere hoek en kant van de pastorale eenheid aanwezig. Een bijzonder dank je wel ook aan de delegatie vanuit de parochies van Genk-West om pastoor Michael en Borgloon een warm hart toe te dragen.
Dank ook aan deken Wim om in naam van onze bisschop voor te gaan in de viering, dank voor zijn warme woorden van welkom, homilie en afsluiting met persoonlijk tintje – mooie verwijzing naar intense jaren van “het begin, seminarietijd en zo…” Ma Alice, zoals hij mijn moeder aansprak, was er blij mee, alsook met al wie bij haar even kwam buurten op de receptie.
Graag wil ik hierbij ook de verschillende kerkraden danken – bij allen eens op de vergadering komen is nog een actiepunt – op het snijpunt tussen samenleving en kerk staan zij in voor heel wat materiële omkadering. Uiteraard hoort hier ook een woordje van dank aan het Stadsbestuur, burgemeester en schepenen: om hun aanwezigheid in de viering, om hun engagement – in samenspraak met de kerkfabriek – voor huisvesting van beide pastoors – ieder op een eigen wijze. Het is een onmisbare uitvalsbasis om die zending op te nemen die de bisschop ons toevertrouwt.
Tot nu toe slaagde ik erin niet veel namen te noemen, een aantal zouden vergeten worden. Toch wil ik Serge en Sabine even aanhalen en bedanken. Voor hun inzet voor deze viering, in het bijzonder de uitnodiging, het mooi verzorgde boekje, de synergie… Maar ook voor zoveel meer, hand- en spandienst evengoed als pastorale initaitieven. Als de bisschop priesters zendt om pastoor te zijn, herders, verkondigers van het Woord, bedienaars van de sacramenten en geëngageerde mensen, dan zijn de pastoors dit niet alleen, alle gelovigen in Gods volk hebben daarin hun deel. De diaken en de parochieassistente bewegen zich daar tussen, als “go between” zo voel ik het aan en ervaar ik het. Van harte dank beiden om met pastoor Michael en mij op weg te gaan samen met het team van de pastorale eenheid “onderweg om Hem te dienen”, zoals het wenskaartje van het team het verwoordde.
De heilige Odilia – een beeldje van de Zusters van Opgrimbie – staat inmiddels op de schouw en laat Gods licht schijnen. Mijn medepastoor Michael eindigt zijn tussenkomsten of mails meestal met deze woorden: “Dank je, bid voor mij!” Wat zou ik beter kunnen vragen?!
Pastoor-moderator Karel D’Huys
Foto’s Laura Aiola
